Ka një forcë të heshtur tek gratë shqiptare me të cilat punoj. Shumë prej nesh jemi rritur duke mësuar të ulim kokën, të flasim butë dhe të fshehim dhimbjen. Na mësuan të jemi të forta, të sakrifikojmë, të vendosim nevojat e familjes përpara nevojave tona. Edhe kur këto mesazhe vinin nga dashuria apo mbijetesa, ato kanë lënë gjurmë në shëndetin tonë mendor…

Në kulturën shqiptare, forca shpesh matet me aftësinë e një burri për të duruar dhimbjen pa e shprehur atë. Që në fëmijëri, djemtë mësojnë: “Mos qaj, burrat nuk qajnë.” Por çfarë ndodh kur dhimbja nuk ka ku të shkojë? Ajo nuk zhduket—shndërrohet në diçka tjetër…

Për shqiptarët, plagët e luftës, diktaturës, kolonializmit dhe pasigurisë ekonomike janë të thella. Frika dhe strategjitë e mbijetesës që ne, prindërit tanë dhe gjyshërit tanë zhvilluam vazhdojnë të formojnë mënyrën se si mendojmë, ndiejmë dhe lidhemi sot…

Një nga forcat e komunitetit shqiptar është angazhimi ynë për të mbajtur individët përgjegjës për veprimet e tyre. Megjithatë, ka gjithashtu një mundësi për të ndryshuar mënyrën se si përgjigjemi ndaj turpit, duke inkurajuar mirëqenien më të mirë individuale dhe kolektive…

Një studim i fundit (Hyseni Duraku et al., 2023) ofron njohuri të vlefshme mbi sfidat e shëndetit mendor me të cilat përballen studentët në Kosovë, Maqedoninë e Veriut dhe Shqipëri...

Në familjet shqiptare, ku krenaria, qëndrueshmëria dhe nderi kolektiv janë vlerësuar thellësisht, diskutimi i vështirësive të shëndetit mendor mund të ndjehet si shkelje e një rregulli të pa thënë...

Shëndeti mendor është një pjesë thelbësore e mirëqenies së përgjithshme, megjithatë mbetet një temë e rrethuar nga stigma në shumë kultura, përfshirë edhe komunitetin shqiptar...